Pokoik w serduszku....
Wynajęłaś w mym sercu
Mały pokoik,
Klitkę rzec można
Krzesło się ledwie
Mieściło
Na którym czasami przysiadałaś
W drodze do pracy.
Lecz z czasem zamieszkałaś
W całym domu
Zajęłaś parter, piętro
I nawet piwnicę
A mi pozostał ten mały pokoik na strychu
I czasem też sobie siadam
Na Twoim krześle
I zastanawiam się jak rozbudować swój
dom
By stworzyć w nim tyle miejsca na ile
zasługujesz
To będzie ogromna budowla.
Dodano: 2004-12-22 07:57:04
Ten wiersz przeczytano 642 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.