Pokołyszę Ciebie na srebrnym...

Były słowa i gesty i naszych oczu czar.
W sercach obudził się miłości żar.
Zaprosiliśmy gości na nasz wielki bal.
Przy ołtarzu stojąc, niczego się nie bojąc.
Patrzyliśmy śmiało w dal.

Co nam los przyniesie, czy nam da wytrwanie?
Kapłan w białej szacie przyjął ślubowanie.
Były życzenia, prezenty i zabawa do rana.
Zobacz jak to dawno było, moja ukochana.

Dzieci nam już dorosły, a my zawsze razem.
Głowy już siwiejące, oczy już przymglone,
Ale, nadal naszej miłości spragnione.
Wciąż szukamy jeden drugiego.

Każdej chwilki bez siebie żal.
Chętnie Ciebie zabiorę, pojedziemy w dal.
Pokołyszę Ciebie na srebrnym księżycu.
Wracać będzie żal.

autor

Ptyś

Napisany: 2005-03-10 Dodano: 2005-03-11 06:22:03

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 101

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie