Pokonamy stare fotografie

Pokonamy!Te wszystkie chmury,co próbują nam zasłonić niebo,
te czarne ptaki,co połknąć chcą słońca promienie.
Te żałosne karły starością wcale nie rozgrzeszone,
co swą mają wizję,wizję nicości,żelazną na miłość zakładaną obrożę.
Pokonamy ciemność przestarzałych kart romansu,co już teraz mdły jest i bez serca płonącego,
pokonamy krzyk niezrozumiały dla nas,dla świata nas otaczającego.
Pokonamy ofiary czasu,co wciąż w nowe stroi się szaty,
nie czekając na martwe duszy kwiaty.
Pokonamy zniewolonych środowiskiem i stęchniałym zapachem tamtych miłości,
co sztywnie siedziały przy stole,żadnych słów,uścisków,nie znające smaku czółości.
Starzyzno niepojęcie zamknięta na bieg czasu,co wciąż nowe niesie z sobą kolory spełnienia,
nie odbieraj nam życia w imię zasad z starych fotografi,gdy ludzie grzecznie patrzyli na siebie.
My już pod prysznicem gładzimy pożądanie,każda kropla przez ciało i usta się przelewa,
my już między krzewem ostrym,rumienią się zwierzęta i drzewa.
My już czekolady szlak śledzimy namiętnymi pocałunkami,
pieszczoty na dzień dobry,westchnienie na dobranoc.
Lecz my też za ręce się trzymamy,też rozmawiać potrafimy,
nie zabijamy moralności tego świata,nic złego nie robimy.
My się kochamy,porywa nas wiatr,
a Ty stoisz nad przepaścią,gdzie wehikuł już nie zdążył,tyle nie wieez,a tak piękny jest ten świat!
Cicho!Zamilcz głosie pruderii przerażającej,zabijającej żar,
pozwól ludziom kochać!Zamilcz!Zdobywamy świat!

autor

rebel

Napisany: 2006-12-08 Dodano: 2006-12-08 16:06:26

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie