Pokornie w miłości
Obserwacją.
Tak im pewnie dane od losu,
albo właśnie na przekór niemu,
że spotkali się, by pokochać,
z ich słów istnienia.
Przywierali wolno marzeniem,
jak atrament do kartek, w zjednanie.
Odczytali z tej księgi siebie
oczarowani.
Tchnęły z nieba latami słane
uczuć wersy - przelaniem w serca,
aby wierszem życiowym stać się -
miłością pierwszą.*
I w azylu swoim cichutko,
z poetyckiej dalekobajki,
żyją, czoła stawiają trudom
z myślą
tak...
zawsze.
każda jest taka- wg słów piosenki
Komentarze (13)
Dziękuję serdecznie wszystkim gościom za miłą wizytę i
słowa:)
Poprawiłam trochę drugą strofę.
Pozdrawiam Was bardzo ciepło i życzę pogodnej, udanej
niedzieli:)
Piękny wiersz o spełnionym marzeniu.
Pokora została nagrodzona.
Tak powinno być.
Cieplutko pozdrawiam :)
Pieknie o milosci.. ❤
Czasem może się tak zdarzyć...
Pozdrawiam :)
W miłości najwspanialej.
Z pokorą - ale czy wszyscy
Gdyby znali ją wszyscy,
świat wyglądałby inaczej.
Ona tylko dla maluczkich.
Ślicznie o miłości
Pozdrawiam serdecznie :)
Przepięknie o miłości,
z ogromnym podobaniem,
pozdrawiam serdecznie:)
Oby to zawsze trwało w tej dalekobajce, wiem, że takie
bajki mają miejsce, moi Rodzice też w niej byli
i to jest msz piękne, gdy ludzie się kochają i ich
uczucia jest trwałe.
Pozdrawiam serdecznie, bardzo mi się podoba Twój
nietuzinkowy wiersz.
Miłej niedzieli życzę, Rozalko :)
Myślę, że chyba większość chciałoby trwać w takim
właśnie stanie zakochania, które zabiera do tej
wyjątkowej krainy dla wybranych.
Ładny wiersz, rozbudzający wyobraźnię.
Pozdrawiam Rozalio
Marek
Żeby to zawsze tak pięknie, ciepło, prawie bajkowo
było... Życie, niestety, najczęściej wszystko
weryfikuje... ale - przeczytalem z największą
przyjemnością :)
Pozdrawiam ciepło, Rozalio :)
Uroczy ciepły w odbiorze wiersz. Ślę moc serdeczności
i pogody ducha:)
pięknie o marzeniu które się spełniło.