Pole Bitwy

krew spływa po mojej twarzy
i krew na moich dłoniach
u stóp leży nóż
i on
wróg
uczono mnie zabijać
kazano walczyć, nie myśleć
zawahać się to umrzeć
wykonać rozkaz
nie pytać
moje stopy depczą leżące zwłoki
dokoła szaleje śmierć
strach zaplata się wokół szyj
a w sercu wrze gniew
karabin ciąży przy ramieniu
palce zaciśnięte na spuście
i gdzieś daleko ruchomy cel
swój czy wróg?
swój
spryskany krwią, z sercem zimnym i złym
kroczę przez pole bitwy
blade twarze otaczają mnie
jak zły sen
krwawią i płoną ruiny
on albo ty
niech nie zadrży ci dłoń
noc
koleiny przeżyty dzień
szczęście ciągle mi sprzyja
jak długo jeszcze....
tylu kumpli tu pogrzebałem
kładę się na ich grobach
nie chcę być teraz sam
sen
mały domek z ogródkiem
i ona
z dala od śmierci i krwi
kiedy był ostatni list?
dziewń, tydzień, rok....
dawno,
rzucić wszystko
zedrzeć mundur
i wrócić
do jej jasnych włosów
niebieskich oczu
utopić się w ustach
w smaku słów zatracic...
dzień
od kamienia do kamienia
kryjąc się za własnym cieniem
broń gotowa do strzału
mięsnie napięte do granic
gdzieś z boku mignął cień
i zniknął w blaski eksplozji
kolejny krzyż na mojej drodze
dom
stylowe meble, lustro
zarośnięta, brudna, zbójecka twarz
to ja
kiedy myłem się ostatni raz
miesiąc?
nie, dawniej
może spadnie deszcz
snajper
ramię tryska fontanną kości i krwi
nie czuję nic
tylko świat taki inny
ziemia zbliża się powoli
uderzenie którego nie czuję
bezwład
pachnie spalenizną i śmiercią
jeszcze długo będzie
to deszcz, nie, to łzy
robi się cicho i ciemno
odpływa gdzieś zgiełk
zatrzymać
dom z ogródkiem
obraz jej
zatrzymać
chociaż tylko ją
ktoś, sanitariusz...?
jak dobrze będzie jeszcze trochę pożyć
nawet w obozie
za drutami
otwieram oczy
widzę ciemność lufy
i uśmiech,
żółte zęby
błysk i grzmot

bratu, żołnierozwi IFOR-u w latach 94-96

autor

wiedźmiak

Dodano: 2005-07-21 12:14:14

Ten wiersz przeczytano 784 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie