Polny kwiat
Na drzewach ukochane barwy
mistrzów flamandzkich
żółcie, czerwienie, rudości
oliwka i złoto
serce trzepocze z niepokoju
czuję drżenie cieniutkie
delikatne
jak papier ryżowy
słońce przebija się łagodnie
przez kolory jesieni
opadają liście
na płycie
skromne światełko
i polny kwiat
symbol naszej pamięci
/I.Ok./
Komentarze (29)
W codziennych, drobnych, z pozoru, rzeczach, sprawach
jest tyle czystego piękna, ale tak trudno je
dostrzec. Ty zrobiłaś to znakomicie.
wiersz z duszą pozdrawiam :)
Dzień wszystkich świętych...Piękny wiersz.
Zadziwiajacy tytul jakze inny i taki skromny .Wiersz
przepiekny.
... i łatwiej stanąć nad płytą po lekturze tego
wiersza...
Jak obraz ten Twoj wiersz!
zapalony znicz i polny kwiat symbol pamięci... ci co
odeszli żyją w nas, w naszych sercach,
wspomnieniach....pozdrawiam
Może celowo dopasowano nastrój i barwy jesieni do
tego, co już się nie odmieni...
"na płycie skromne światełko i polny kwiat
symbol naszej pamięci"
Ostatnio dużo czytam bajek ;) (dzieciom), przewija się
w nich często "polny kwiat", "skromny kwiat" . Moim
zdaniem "prostota" jest cnotą - symbolika "złotego
środka". Dobre podsumowanie wiersza. Pozdrawiam
serdecznie :)
malarsko i nastrojowo. pozdrawiam...
To prawda na płycie skromne światełko symbol naszej
pamięci :))
kobiecy wiersz - pozdrawiam
Nie jestem wielbicielem wierszy nierymowanych, ale
twój przeczytałem z dużym zaciekawieniem.
poczułem chłodny podmuch wiatru...za oknami pada
deszcz a przeciez wczoraj zbierałem w parku złote
liscie....a dzis juz tylko swaitełko płonie w ciszy
pamieci....zakonczenie z refleksja.....pozdrawiam...
ładnie. pozdrawiam