Półsen

Rozhuśtałam się śmiało i bardzo wysoko,
by nie patrzyć na to, co nie chciało zmuruszeć.
Pozornie spokojna, bujałam się lekko,
pomiędzy zostało i tym co musi nadejść.

Zobaczyłam drzewa, rosnące jak dawniej
w trawie po kolana. Głaskały gałęziami
dach domu w którym mogłam zamieszkać
od zaraz z nadzieją, że dojrzeje i spadnę

jak jabłko, tocząc się do progu, gdzie wciaż na mnie
czekasz. Zostałeś w moich oczach jak złamany
konar na łące pełnej kwiatów. Pomyślałam sobie,
że tak w nieskończoność mogę cię malować

w pastelowych i ciepłych nad podziw kolorach,
aż całkiem na stałe wtopisz się w krajobraz.

Dziękuje za korektę błędów i komentarze...

autor

szarman

Napisany: 2010-09-15 Dodano: 2010-10-05 03:37:04

Ten wiersz przeczytano 1191 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie