Pomarańcze

POMARAŃCZE

Pani,
czułością serca zbuntowany aniele
pełna czaru promieni radosnych
skrawkiem nieba okryta
na ciele,
pełna iskier promieni jutrzenki

Pani,
co śmiechu mi dajesz ogromy
i pomocy natchnienia cię proszę
połykam twe słowa,
szeptane daleko
łaknąc pragnienia
w sercu je noszę

Pani,
promyku w tunelu niemocy
światełko zabawy, caryco miłości
spragniony szeptania,
twego dotyku
uciekam przed sobą
gubiąc po drodze,
czary z granitu

Czy wiesz, jak cicho szepcą kamienie?
zuchwalą się w zimie strumienie
co lodem skute,
umarłe się stają?
widzisz jak dookoła nas sad tańczy
w zimie,
pełen pomarańczy?

Czy zerwać nam wolno
tę cudną drobinkę,
czy zasnąć i śnić
choćby przez chwilkę,
czy stanąć i patrzeć,
czy patrzeć jak tańczy,
a może zerwać.....
wspólnie...... koszyk pomarańczy?

autor

jazus

Dodano: 2006-03-10 18:01:12

Ten wiersz przeczytano 577 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie