Pomocy !

Jestem wsród tłumu ludzi-krzyczę,
lecz nikt nie zwraca na mnie uwagi.
Może nie chcą mnie słyszeć,może pomóc nie maja odwagi...
Nie, nikt mnie bije, nie okrada- to krzyk duszy,
by go usłyszeć nie potrzebne są uszy.....
lecz serce, wrażliwość i umysł piękny...
Proszę pomóżcie, a będę wdzięczny !
Niech ktoś wyciągnie z mej duszy ciernie,
bo tak bardzo cierpię...
Tak często łza szkli się na oku,
z braku kochanej osoby przy boku.
Często walczę ze sobą, udaję silnego,
lecz już mam dość tego.
Ludzkie zobojętnienie,
pogłębia osamotnienie.
Serce śpiewa coraz bardziej smutne ballady,
już nie pamięta śpiewu serenady...
A do tego ta przykuwająca myśl o samotności,
o braku bliskości i miłości.
Każdego dnia gram,
udaję, że dobrze mi z tym, że jestem sam.
Jednak noc to ta pora,
gdy moja dusza jest bardzo chora.
Wówczas natłok myśli przytłacza,
dusza boleje, serce rozpacza.
Czy ktoś słyszy moje pomocy wołanie?
Jeśli tak, to proszę niech przy mnie stanie.
Jesteś tam gdzieś w tym tłumie?
Pomóż, bo sam sobie pomóc nie umiem!

Dla wszystkich tych, którym ten stan nie jest obcy.

autor

MIT

Napisany: 2007-04-23 Dodano: 2007-04-24 16:18:02

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie