Poproś mnie do tańca

Dla Mgiełki sprzed lat.

Szekspirze

Chodzimy po wodzie życia tak długo
aż suche będą nasze stopy.
Patrzymy na siebie tak długo aż
widzieć siebie nie będziemy.
Zamykam dziś kajet mój pełen literek przeróżnych
żeby znów go jutro zapisać ,
lubie patrzeć gdy myśli tańczą w rytm odczytywania.
Jedna tańczy niczym baletnica delikatnie płynąc po podłodze treści wciąż
nieodgadnionych , zwanych domysłem ale jakim prześlicznym domysłem.
Druga jak majestat odtańcowuje poloneza,
a trzecia mądrością zwaną skromność wzięła pod pache i kroczy tylko
przypatrując się innym na tym balu.
A Ty Szekspirze jak Wodzirej ,zapraszasz do tańca i nie raz za nos moje literki wodzisz.
Pierwszy raz mam przyjemność na takim tańcowaniu być.
Pamiętaj, że ja lubie tańczyć,ale wiem że bal też się kiedyś kończy.
Ale codzienność w obcowaniu z Tobą też lubie.

Dziwne rzeczy się dzieją , nudna jestem ,,,,,,,,,wszystko lubie.
A gdzie moje wymagania co do partnera?

autor

amber

Napisany: 2008-03-19 Dodano: 2009-08-29 21:15:05

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie