Poranek

Z cyklu "elegie"

smutek zaplątany we włosy
czeszesz grzebieniem uśmiechu
a wiatr rozdziela go
na czworo części

pieśń kołyszących się gałęzi
słyszysz nad sobą
a liść cię całuję słodko
samą krawędzią w policzek

słońce zaspane wstaje już później
opalasz się jego radością
a promień muska
twoją bladą twarz

ławka siedzi samotnie
mijasz ją bo myśli cię gonią
a ona czeka na kogoś
kogoś kto odszedł i nie wróci
już nie...

autor

Zwiastun Nocy

Napisany: 2006-10-26 Dodano: 2006-10-26 11:22:40

Ten wiersz przeczytano 524 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie