poranek

Codzienność porankiem budzić mnie zwykła
Wschód słońca z chmurami sztukę dziś tworzy
Podnoszę wiec ciało - by senność gdzieś znikła
I zaspany witam ten nowy dzień Boży

Niepewny przyszłości witam się z Panem
Prosząc o łaski potrzebne i na dzień dary
Dalej łazienka by ciało okiełznać nad ranem
Potem ubranie skrzętnie dobrane do miary

Śniadanie by trwać i siły mieć co dzień
I już gotowy jestem o świcie
By oddać się w ręce Pana - jak co dzień
i już gotowy jestem na życie

"(...) to nieprawda że ciebie już nie ma (...)"

autor

P.W.

Dodano: 2007-09-20 21:29:13

Ten wiersz przeczytano 728 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie