Poranek na dwa serca

Poranek mglisty,
skroplony rosą.
Przebiegliśmy
przez brzask
– boso.
Było w nas
wiele radości szczenięcej.
Mniej więcej
tyle - ile kropel porannych
na skórze.
Ty, jak zawsze staranny,
przy śmiechu mojego wtórze,
każdą osuszyłeś ust ręcznikiem.
Myślałam, że z rozkoszy zniknę
jak kropelki
pod dotykiem słonecznych promieni.
Ocienił
mnie parasol wielki
twoich ramion.
Nie czekając
otuliłam się chwilą.
Słuchałam jak serca biją
i nie wiedziałam, które głośniej.
Jedno jest pewne – oba radośnie.

autor

DoroteK

Napisany: 2010-03-25 Dodano: 2010-08-09 08:11:40

Ten wiersz przeczytano 1091 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie