Poranne mary

Śniłaś mi się znowu, wiesz?
Stąd pomysł na króciutki wiersz.
Jako i na jawie, we śnie Aniołem byłaś.
Śliczną buzię otuloną, loków burzą, miałaś.
Biust Twój opinał śnieżny sweterek,
Nogi spływały spódnicą, barwą jak bławatek.
Czy stopy Twe obute były, tego nie pomnę.
Że w marze Cię utuliłem - tego nie zapomnę.

Teraz już rozbudzony, nadal rozmarzony.
Ciało me płonąca lawa od wewnątrz ogarnia.
Myśli fruną za lasy, lecą do pewnej panny.
Marzę o krainie piękniejszej niż Narnia,
gdzie mógłbym bezgranicznie Cię miłować,
mocniejszy napływ krwi do policzków sprawić.
Chcę dłonie na łabędziej Twej szyi zaplatać,
wargi pożerać tak mocno, by tchu Cię pozbawić.

I już niestety nie śpię... To był bardzo miły sen.

Dla Wyśnionej :-)

autor

Pan Ćma

Napisany: 2016-11-21 Dodano: 2016-11-21 12:57:30

Ten wiersz przeczytano 1098 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie