Porcelanowy książę…

mój Ty kochanku z porcelany
smutne masz oczy, kruche dłonie
lecz na policzkach w pąs rozlany
uśmiech ukryty w melancholii

jakbyś obawiał, że świat dowie
bo serce dawniej po połowie
już podzielone w dwie połówki
lecz cudze myśli je potłukły

dwie rysy szklane, jak piwonie
w oczach błękitnych zachowane
tęczową smugą ciekną z rany
z pękniętej dłoni, z porcelany

i zadrapania i pęknięcia
w szlachetnych bruzdach poznikały
lecz me magiczne pół zaklęcia
znowu w nich nowe życie wlały

niepokój w myślach, tajemnice
zamknięte chwile, sny przemilczeń
w serduszku trwalszym łączę szczęściem
bo jesteś całym, moim księciem

-------------------
9 września g. 23, 30

autor

Lilla Wrzos

Dodano: 2007-09-10 00:00:52

Ten wiersz przeczytano 1187 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie