Portret
Tadeuszowi Gierymskiemu
namalowałam
twoją twarz
nie
nie twarz
twoje życie
cienie bólu
do mroku
i światło
wrażliwości
ktoś powiedział
patrzcie - poeta
i zobaczyli
Ciebie
autor
Miroczka 1
Dodano: 2015-02-02 16:40:41
Ten wiersz przeczytano 1428 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Ukazałaś portret bólu życie jego cierpienie i ból
czytając ten wiersz można to sobie wyobrazić.Piękny
wiersz.
Pozdrawiam milutko:)
P.S.
Dziękuję za odwiedzinki i miły komentarz.
Bardzo ciekawie i obrazowo ukazałaś portret tego poety
i prozaika:)
Mireczko wiesz, za co lubię tego poetę za to, że to on
odkrył talent, mojej ulubionej poetki Haliny
Poświatowskiej?
Pozdrawiam bardzo serdecznie i z
uśmiechem:)))))))))))))))
Bardzo ładnie. Pozdrawiam.
Jak portret jest myślą to wszyscy jesteśmy
rysownikami. Tylko czasem rzecz dziwna, kiedy twór
przerasta artystę to paradoks sztuki i wtedy
zaistnieje dzieło albo zwykły bochomaz. Twój artyzm
trochę przygasł, mam wrażenie iż gdzieś Cię już
czytałem lub na kimś się wzorujesz, jeżeli tak to czas
jest wybacz twoim wrogiem. Ogólnie ujdzie w tłumie.
jak światło to już tylko może być lepiej:)
pozdrawiam:)
Ładnie oddana autentyczność portretu
ciekawa refleksja Pozdrawiam:))
Ciekawie i delikatnie.
Pozdrawiam.
jak to portret
węglem narysujesz ołówkiem
cieni dodasz oczy podkreślając
usta jak dłonie papilarne
zawsze szkic ma się w myśli
jak ołówek w dłoni wraz z gumką w:)