Portret szczęścia malowany..

Unosze głowę do góry gdzie leniwo płyną chmury.

Wolniej krąży ziemia a ja tu wciąż sam,
nic się nie zmienia.

Portret szczęścia malowany wyjęty z ramy,
w pudełku gdzieś głęboko schowany.

By kiedyś iść za głosem serca i dla ludzi się poświęcać dla tych którzy w zamian chcą nasz sen kraść.

A fałszywi ludzie w potrzebie podadzą ci zamiast sznura line z waty..
Gdyż wszystko na tym świecie oparte jest o schematy.

Bo prawdziwych przyjaciół to na palcach jednej ręki zlicze.
To oni,
gdy odejde zapalą na grobie znicze.

Czy już tylko pozostaje leżeć na dnie gdzie nikt nie pamięta cię?

Czy to już tak do końca ma zostać?

Czuje się jak rysunkowa postać..

autor

Endefis

Napisany: 2006-10-11 Dodano: 2006-10-11 15:15:35

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie