Portret Życia

Każdy ma swoją wizję życia ... A ja je widzę tak...

Poznałam smak życia...
Raz cierpki jak cytryna
Innym razem opływa miodem
Jak delikatna bryza
Zmienia się nieoczekiwanie
W wielką nawałnice
Subtelny podmuch strącą łzy z twarzy
By zagościło słońce na niej
Chmury krążą nad głową
Błyskawice gromią ostrzegając
Bezradnie brnę przez nawałnicę
By wkońcu beztrosko grzać swoją duszę
Dobre chwile znikają szybko, za szybko
Złe ciągną się nieubłagalnie
Poranna rosa lśni i przyciąga spokojem
Ramiona drzew witają uginając
Swe lica przed nami w ciepłych promieniach
Nagrzana ziemia daje nam życie
Ale i też zabiera gdy czas się dopełni
Życie potrafi dać nam ból i radość

Dlatego warto żyć dla tych chwil...

autor

noela

Napisany: 2008-12-19 Dodano: 2008-12-19 19:05:13

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie