poruszenie
znad płatków zastygłego czasu
unoszone ciepłem
nieruchome cząstki ciszy
rozbiegane pośród spojrzeń
w rozpachnionym fioletów graniu
płyną ułudą szczęścia
w kolejną nicość
autor
MEG
Dodano: 2014-05-04 00:48:57
Ten wiersz przeczytano 1442 razy
Oddanych głosów: 40
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (42)
lekko i z tajemnicą...
A w tej ułudzie szczęścia - człowiek:))) Dobry
wiersz:)))
nie odejść a odpocząć:)
A ja połykam cząstki ciszy, aby na chwilę odejść od
zgiełku. Pozdrawiam:)
Wiersz pełen smutku, zatrzymuje.
Pozdrawiam serdecznie.
Czas upływa w ciszy, minut nikt nie liczy...
Cisza płynie w nicość... to takie oczywiste, ale nigdy
w słowa nieubrane.
Naszego życia. Literówka w komentarzu
Czas zatrzymuje się pewnych momentach naszego żucia.
Zastyga - oznacza wg mnie stagnację. Cisza - jakże
wielu z nas ona właśnie w momentach samotności dotyka.
Samotnym można być nawet wśród ludzi - a cisza oznacza
zerwanie komunikacji. Autorka wypowiedziała w swoim
wierszu to co ją gnębi. I dobrze że to zrobiła -
refleksja jako klimat wiersza, nie jest oznaką
zerwania więzi z czytelnikiem. Tak sądzę.
Pozdrawiam serdecznie
Jurek
Piękny wiersz ale dużo w nim smutku:)Pozdrawiam
serdecznie
Bardzo mi się podoba Twój wiersz, Czytałam w
zamyśleniu. Pozdrawiam.
Biegną w kolejną nicość pośród spojrzeń
Świetne metafory
Poruszyłaś bielą refleksją i myślami zanurzonymi w
smutek
pozdrawiam
piękny...smutny,ale...piękny, pozdrawiam serdecznie:)
Poruszenie wiosenno-miłosne w ciekawych metaforach,
ale ze smutnym zakończeniem. Pozdrawiam :)