pory roku, moje zycie
moje życie jest jak wiosna
pąkiem rozkwita
jak kwiat w ogrodzie
wypuszcza listki
które poranna rosa ozłaca
ta rosa to łzy
co drogę przez
ciernie znaczą
każda kropla jest jak kolec
co różę ozdabia
i rani dłonie tego
kto dotyka róży
są dni kiedy łez braknie
i róża więdnie
i zrzucając kolce
na nowo staje się pączkiem
uwikłana w pory roku
coraz bardziej staje się
od niech zależna
dodają mi lat i łez
krok po kroku
znacząc rysy trosk
w moim życiorysie
kiedy maluję słońce
chwaląc swoim piórem
jego blaski
moje serce świeci jaśniej
bo wtedy króluje w nim lato
a i róża w ogrodzie
dostaje pąsów
kiedy jesienne szarugi
malują niebo deszczem
smutek osiada głęboko
gdzieś we mnie
wtedy żyje wspomnieniem
o lecie i myśli smutnych
mam pełno
kiedy ogród zatonie w bieli
a róży purpura
przyćmi swoje barwy
elf dzwoneczkiem zadzwoni
z zimowego kryształu
to już znowu rok minął?
i wiosny w ogrodzie
moje oczy będą wypatrywały
"Polisia"
1 marca 2016...Laudenbach
Komentarze (7)
Bardzo ładnie, ciepło i życiowo:) pozdrawiam Polisia
Polisiu w ladny sposob wyrazilas wplyw por roku na
stan duszy. Serdecznosci.
Witam, piękny, optymistyczny wiersz, wiosna to piękna
pora roku i ważne jest by mieć ją w sercu przez cały
rok, przyjemnie się to czyta. Pozdrawiam.
Piekny, pozdrawiam
schyłek jesieni i zima przygnębiają mnie i wtedy
więdnę tak jak Ty ale wiosną odżywam Pozdrawiam:))
Pięknie Polisiu. Wyobraź sobie, że co człowiek to inna
osobowość.
Każdy ma swoje plany, marzenia,
Jak trudno się kiedyś pogodzić Każdy chce miłości,
przytulenia,
Jak trudno tą gorycz osłodzić.
Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie.
Pięknie:)
Też tak mam, że zima mnie zasmuca a wiosna i lato
ożywia:)
Wiem, że jest głębszy sens tego wiersz i ta całość
również mnie porusza.
:)