Pory Uczuć
Wiosna.
Ciepły dotyk wiatru.
Melodia grana przez lekkie liście drzew.
Pełnia szczęścia.
Ma dłoń w twej dłoni.
Oczy me w twych.
Zbliżające się do siebie usta.
Nagle serce me przeszywa lodowata strzała.
Srebrna kula przebiła tętniące życiem
serce.
Nie moje, lecz twoje.
Dotyk wiatru stał się zimny.
Drzewa zamilkły.
Gorzkie łzy skropiły młodą trawę, która
przybrała purpurowy odcień.
Życie nie miało już sensu.
Bez ciebie, bez twych ciepłych dłoni, bez
twego radosnego spojrzenia...
Lato.
Powietrze napełnione wewnętrznym ciepłem
naszych serc.
Zlewające się ze sobą barwy kwiatów.
Niekończące się szczęście.
Gorący dotyk twych ust.
Uczucie bezpieczeństwa w twych
objęciach.
Błękitny blask twych oczu.
Śpiew ptaków pieszczący nasze uszy.
Szkarłatne rumieńce na naszych
policzkach.
Myśli tworzące gęste sploty.
Lato przemija, a wraz z nim nasze
uczucie...
Jesień.
Chłodny dotyk wiatru.
Uskrzydlone liście wirujące w powietrzu.
Ptaki gotowe pójść za odchodzącym
słońcem.
Dla nas zimno nie istnieje.
Ogrzewamy się wzajemnie swym ciepłem.
Dzielimy gorącem swych ust.
Nad naszymi głowami ogromne drzewo
rozpościera swe gałęzie.
Chroni nas przed zimnymi powiewami
wiatru.
Nadchodzi zima.
To właśnie ona ochłodzi nasze uczucie.
Zmrozi pulsującą w naszych żyłach krew.
Obdarzy świat wiecznym snem...
Zima.
Mroźny dotyk wiatru.
Ziemia obsypana puszystym śniegiem.
Nasze uczucie przetrwało wieczne lody i
trwa dalej.
Nieskalane zdradą.
Gorące.
Wieczne.
Krew pulsuje w naszych żyłach tak jak
dawniej.
Rwący potok myśli zasypany śniegiem budzi
się na nowo.
Odzyskujemy dawne ciepło, bo oto nadchodzi
wiosna...
Uczucia tak jak pory roku są zmienne
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.