Posąg
Wyciągnięty z szuflady wiersz z 1985r. Powtórzenia zamierzone.
Kamienny posąg stoi
w parku, pod drzewem topoli
kamienne usta ma,
kamienną całą twarz.
Kamienne serce żyje,
miarowym rytmem bije,
kamienna dusza twa,
kamienne ciało masz.
Lecz pośród tych kamieni
coś jakby się zieleni,
to oczy świecą jasno,
kochają, więc nie zgasną.
Może ten kamień wielki
od dawna jest zaklęty,
możliwe, że on kryje,
istotę, która żyje.
To człowiek jest w uśpieniu
w twardym, zimnym kamieniu,
gdy miłość go rozbudzi,
do życia wnet powróci.
autor
Anna52
Dodano: 2016-11-24 12:53:21
Ten wiersz przeczytano 1935 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
Wszystkim gościom dziekuję za odwiedziny i komentarze.
Pozdrawiam serdecznie :)
bardzo interesujące
Zaklętych w kamień ludzi,
jedynie miłość budzi!
Pozdrawiam!
Dziękuję Aniu za bardzo miłe i życzliwe słowa dla mnie
i Kwiatuszka.Pozdrawiam serdecznie życzę miłych snów.
W obliczu miłości czasem kamienie wymiękają :)
Pozdrawiam :)
Miłość w kamieniu zaklęta?
Aniu, o tak czasami taki widok porusza naszą
wyobraźnię i to jest piękne, ponieważ zdradza naszą
romantyczną naturę:)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem:)
Ladny wiersz, mysle ze gdy tylko sie postarmy aby
spojrzec chwile dluzej, czy troche glebiej i w
kamieniu mozemy doszukac sie ciepla i usmiechu.
Serdecznosci.
hm... często zastanawiam się, co "kamień" mógłby mi
rzec, gdyby się "obudził"... a nie jedno widział...
ludzie czasem są jak kamienie, wystarczy iskierka by w
nich człowieczeństwo obudzić, pięknie Anno :)
Kiedy pokochasz wszystkie czyjeś niedoskonałości,
wtedy zrozumiesz, iż miłość nie wielbi piękna, lecz
jest pięknem samym w sobie.
Pięknie
Miłość potrafi zamieszkać w kamieniu i czekać, czekać,
czekać. Bardzo ładny wiersz. Pozdrawiam milutko Aniu.
Miosć puruszy kamień i go ożywi, jeśli wypływa z
potrzeby czystego serca...choć w uśpieniu...
Aniu, czy nie powinno być...4.4. ...istotę, która
źyje...
Pozdraeiam serdecznie, miłego bejowania
Dziękuję Aniu za miłe słowa komentarza i życzę miłego
weekendu - pozdrawiam.
Fajna personifikacja kamienia,
mam podobny wiersz
o marmurze z Carrary,
w podobnym stylu napisany.
Pozdrawiam serdecznie:)