Posłaniec szczęścia

Wiatr prowadzi go tam gdzie schroni się westchnienie.
Tam gdzie śpiew mew może go ukołysać
Gdzie księżyc, gwiazdy i noc mogą rozbłysnąć.
Wiatr zaklina przyszłość moimi słowami.
W swej samotności piana budzi złudzenia.
Jego duszę pieszczą syreny słońca.
Dziecko narodzone z morskich fal, to opowieść, która budzi marzenia.
Jego domem jest statek miłości.
Jego zabawką korale i perły na kobiercu z pisaku.
Jego kołyską morskie fale.
Dziecko narodzone z morskich fal żeglujące w burzy.
Czymże jest morze wobec przypływu, mój maleńki?
Zarzuca sieci Twej duszy i łowi miłość w morskiej głębinie.

autor

katunia

Dodano: 2005-02-24 20:41:13

Ten wiersz przeczytano 647 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie