pośród zgliszczy
wśród popiołu
ogień parzy mnie w dłonie
spojrzenie niszczą marzenia
gdy zgaśnie ognień
moje spojrzenie
dostrzeże szczyt
jak zapadnie zmierzch
odpocznę w sercu
nie zamykając oczu
zamknę za sobą kłamstwa
za kurtyną nadziei
autor
Kika88
Dodano: 2024-01-14 20:51:52
Ten wiersz przeczytano 575 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Metaforyczne obrazy popiołu, ognia, spojrzenia, i
zmierzchu budują atmosferę zniszczenia i odrodzenia.
Wiersz przechodzi od ognia, który parzy w dłonie, do
chwili, gdy ogień gaśnie, a spojrzenie zwraca się ku
szczytowi, co zapewne symbolizuje proces przemiany,
przekraczania trudności i osiągania nowych celów.
Piękny wiersz o życiowych zmianach i transformacji.
(+)