Poświęcenie
Kiedyś umarłem,
Ty znasz ten czas,
Płakałaś....
Walczyłaś o nas.
Ja ślepy nie patrzyłem,
Już wiem....
Kiedyś umarłem...
Dla nas teraz odżyłem
Kiedy znalazłaś szczęście,
Kiedy pokryłaś Nim swoje rany,
Wtedy wspólny obraz nie był nam dany,
Wtedy moją drogą było zrozumieć.
Odrodziłem się...
Rozwinąłem skrzydła,
Wybaczyłem sobie ten gniew,
Wybaczyłem im nienawiść.
Spostrzegłem jak można miłować,
Spostrzegłem chęci...
Znalazłem w nich oparcie,
Znalazłem w nich inne życie.
Jeszcze nie czas abyś wiedziała,
To nie ta zmiana,
Ty masz czas żebyś zrozumiała,
Sprawie byś znów czuła się Kochana.
Imielin 29.12.2007r
autor
Borsukos
Dodano: 2007-12-29 16:47:24
Ten wiersz przeczytano 661 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
..Umieramy po to ,żeby się odrodzić..każda zamiana
sprawia ,ze jesteśmy silniejsi i patrzymy na wiele
spraw innymi oczami..
jeśli poświęcenie i serce jest znane zawsze trzeba go
kochać mimo że nie rozumie Piękne wyznanie bo Miłość
prawdziwa zawsze wraca Podoba mi się szczera
wypowiedź że serce sercem odpowiada Forma Ladna
Uciekł czas jak fajerwerki
Znikł Twój ślad z wczorajszych łez
Nie ma tego, co na wieki
Można ukryć, w echu mar
Można jednak dar ocalić
W rymach magii zaklęć w wierszu
I zatrzymać ciszę w dali
Aby spełnić w Tobie szczęście
Muszę zakląć je koniecznie
Tak uczynię, bo Cię kocham
Nie odejdę w żadną wieczność
Gdy Tych śladów nie zatrzymam Trzymam kciuki. Buziak
Ewa