w poszukiwaniu miłości

na wielki stół życia w kole fortuny
rzucono wszystkie smaki zycia
spragnieni głodni rzuciliśmy się łapczywie karawek
z nektarem zapomnienia, ukojenia bólu ,znieczulenia
i owocy słodkich równie bardzo jak wcześniej zakazanych
ktoś zapomniał? - w dorosłym świecie nic za darmo nie ma,
więc płacimy rachunek
z kacem moralnym, przeżarci poczuciem winny
z niesmakiem w ustach z powodu nieumiarkowania,
zmęczeni poszukiwaniami
tego jednego najsłodszego owocu
na który przez obfitość stołu zabrakło miejsca
niepamiętając nawet jego nazwy
wciąż jego głodni...

autor

jaszczurka

Napisany: 2008-04-25 Dodano: 2008-06-27 22:15:54

Ten wiersz przeczytano 877 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Monolog Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie