Potęga miłości…
Zanim człowiek panem stał się tego
świata,
siedział po jaskiniach zmarznięty i
głodny,
wędrował po ziemi od lata do lata
i ludzkiej istoty miana nie był godny.
Gdy sercem obdarzył zwierzęta domowe,
odpłaciły wkrótce dozgonną wiernością,
a mając te silne, zwane pociągowe,
ujarzmił przyrodę z beztroską łatwością.
Teraz ten pan świata, co wszystkim już
włada,
zhardział niemożebnie robiąc wielką
kasę,
lecz gdy miłość umrze, to wszystkim nam
biada,
bo inflacja uczuć zniszczy ludzką rasę…
autor
M.N.
Dodano: 2018-09-10 08:40:40
Ten wiersz przeczytano 1733 razy
Oddanych głosów: 38
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (43)
Bardzo mądry wiersz, pozdrawiam; )
Bardzo sugestywnie i mądrze
Swietna puenta
Pozdrawiam serdecznie Marianie :)
Wiersz, który zmusza do refleksji...świetna puenta;)
Dobry wiersz, z mądrą puentą,
prawda jest taka, że tego co najcenniejsze nie da się
kupić.
Pozdrawiam serdecznie :)
Krótko. Bardzo fajny wiersz o nas samych.
Pozdrawiam. Miłego dnia :)
coś w tym jest
Za Bożenką, co racja to racja,
miłego dnia
Witaj,
ha, co racja to racja, a mnie słów po co marnować?
Pozdrawiam serdecznie.
Im większa kasa, tym większa pokusa.
Wychodzi na to, że tylko śmierć, nie jest łasa na
pieniądze.
Wiersz, który zmusza do refleksji nad przyszłością
pokoleń.
Pozdrawiam.
Mądry wiersz. Dobrze napisany. Miłego dnia:-)
Piękny wiersz z bardzo dobrą puentą. Pozdrawiam bardzo
serdecznie.
Bardzo dobry wiersz, świetna puenta.
Pozdrawiam serdecznie :)
"inflacja uczuć" - bardzo podoba mi się to
sformułowanie, a cały wiersz zaskakuje ciekawą,
oryginalną puentą.
pozdrawiam Marianie :):)
Podoba mi się wiersz w treści i formie.
Dorzuciłabym parę przecinków: po "silne", przed "co"
i "to" w trzeciej strofie, ale asem interpunkcji nie
jestem.
Co myślisz o takiej przestawce:
"i ludzkiej istoty miana nie był godny."?
Miłego wieczoru
Bardzo trafna puenta...Pozdrawiam serdecznie.