Potencjał nieodgadniony

Cieszę się, że mogłam chociaż próbować Cię poznać. Choć Ty zapewne poznałeś mnie lepiej.

Spogląda na mnie wprost, a nie z ukratka.
Ocenie poddaje dziwne elementy.
Składowo zapisał już wiele w swej głowie,
lecz jeden szczegół, jakby go wciąż dręczył.

Nie w oczy me patrzy, nie w twarz i nie na dłonie.
Mój guzik w płaszczu o dziwo go zachwyca.
Gdy tylko się zbliżę - autystyczne dłonie,
dotykać chcą tego, jednego guzika.

Więc wzięłam ten guzik do rąk dnia pewnego.
I pytam się siebie, raz po raz dlaczego...?
Nic, zwykły guzik żadna tajemnica.
Autystyczny umysł, on jednak zachwyca.

Więc dałam mu guzik, dałam dnia pewnego.
Lecz nie chciał guzika, do dziś nie wiem dlaczego?
Gdy guzik do płaszcza ponownie przyszłam
To chłopca na nowo, guzikiem zachwyciłam.

autor

Aga-ta

Napisany: 2017-06-18 Dodano: 2017-06-18 15:25:47

Ten wiersz przeczytano 1853 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Sylabiczny Klimat Refleksyjny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie