Potępiona

W przejrzystej tafli lustra zagubiona
Tak mi obojętna, Taka obca
Istota wstydu pozbawiona
Tak bliska śmierci życia pragnąca.

Z wytartym uśmiechem zwyciężonej
Wśród linii życia burze chowająca
Z oczami smętnymi, wzrokiem pogrążonej
Do Boga przez wielkie winy modląca.

Szukająca prawdy na pustyni kłamstwa
Z krzyżem na plecach ku piekłu idzie
Teraz zapłaci ten winowajca
Co nie raz topił się w cudzej krzywdzie.

Z dobrem na sercu choć z grzechem duszy
Pokornie kroczy droga przegranych
By przyjrzeć się z bliska ludzkiej katuszy
By być aniołem tych pokonanych

Nie przyznająca się do mego mienia
Taka zła, grzeszna i potępiona
Chce ponieść mego życia cierpienia
Bo w jego bólu jest utopiona.

autor

bibbie

Napisany: 2005-03-30 Dodano: 2005-04-02 14:50:26

Ten wiersz przeczytano 385 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie