[…Powolny rozkład, tego, co...

pierwszy szkic tego tekstu powstał wiele lat teamu by dojrzeć do takiej oto postaci przez te lata...

Motto:

„Teraz już wiem jak tańczy się w delirium tango niezgody i że na dnie wszystkiego jest ta moc która rodzi wszystko co było kiedyś wielkie i to co nigdy nie miało znaczenia […].”
P. Barański, „Bojaźń i rżenie”


wciąż siedzisz zużyty
fotel wiernie wspiera
twój ciężar
zazdroszczę mu paru rzeczy ale dalej patrzę –
wlepiasz się w obraz pseudo-inteligentnej pół-twarzy
czekasz
pustkę pomiędzy wypełnia frustrująca nadzieja –
nie dotykasz prawie podłogi
i mnie
twoje stopy wydeptują kolejny zawiły
wzór
na niespełnienie w moim dywanie
wiem że nie odejdziesz
chociaż wszystko przybiera barwę tych trzech liter
ty wciąż rozpatrujesz kolejne zakrzywienie czasoprzestrzeni
jeśli nie liczyć jej całkowitego braku
w równomiernych odstępach czasu
niewyraźny brzęk rozbija otępienie:
to nic nie znaczy
prawda leży pośrodku
a wiara w cuda nie leży na ulicy
zarzygana i nieruchoma
prorokuje
nie powiem już nic
czy czujesz?
moje włosy pachną jak wtedy, znów czuć w nich niechciane słowa
idź już
patrzę przed siebie
idź już
Tam nie ma nic

autor

Lilithu

Napisany: 2014-11-06 Dodano: 2014-11-06 21:28:29

Ten wiersz przeczytano 816 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie