powrót

fragment za fragmentem mozolnie
puzzle siebie składając bez wzoru
i cierpliwość ćwicząc nieustannie
odbudowuję się
to plan na lata jak wyrok grzmiący
z gruzowiska losu mego pokrętnego
mimo iż sam nim kieruję

każdego dnia tworzę nowe ja
w rozrywce przerw na oddech
ciekawości uśmiech na twarz nakładam

ilu z nich wie kim jestem
ilu wie gdzie jestem
ilu potem rozpozna jakie piętno
na sumieniu nosic muszę
nim piekło mnie z ciężarem pochłonie
rozliczając tak za życie podłe

ukryty w cieniu drogą okrężną
jak zaszczuty przez ludzi- do ludzi lgnę
rozmawiam w wymianie słow
jak równy z równym
niemal twarzą w twarz
choć realia inna jest

dumnym jednak jestem
choć ciągle nienamacalnie
mój umysł już tam jest
gotowy by żyć z ludźmi
by znajomości rozpocząć i czekać
aż życie odbuduję i wrócę
istniejąc radośnie
pełną piersią oddychając

nie jestem przeceż złem
jam tylko zagubiony

autor

D.A.R.E.K.

Dodano: 2009-07-31 11:25:30

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie