Powrót Chrystusa

Zstąpię na wzgórze wzrosłe pod miastem,
pośród kobierca skał poszarpanych,
w tak mi znajomym, lecz waszym świecie
z sercem ściśniętym, wzrokiem rozwianym.

W twarz słońca rzucę jasne spojrzenie,
do ziemi przygnę kark w powitaniu
i zbiegnę zboczem życiem porosłym
ku życia mego nowym zaraniu.

Choć kamień w bucie będzie mi bratem
z pieśnią na ustach do miasta wkroczę
i ludzi zbudzę o dnia świtaniu
i wodę w wino im przeistoczę.

Rany zabliźnię dłoni dotknięciem
i z pyłu kosze chleba napiekę
i dam im miłość w chlebie zaklętą
i jej skosztuję, by być człowiekiem.

Potem na rękach tłum mnie uniesie
na święte wzgórze wzrosłe pod miastem
i tam na tronie krzyża zasiądę
i szczęścia pełen
spokojnie
zasnę.

autor

vooko

Napisany: 2006-11-19 Dodano: 2006-11-21 06:17:22

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie