Powrót po zmroku

Już dawno zapadł zmrok
Północ minęła
Cicho jak nocna ćma wchodzę do naszego domu
Która to już noc gdy nie witasz mnie w progu
Zdejmuje zimne palto i kroki kieruje tam gdzie światło
W salonie niebieska poświata
Łagodnie zmrok rozprasza
Na sofie przy kominku
Dostrzegam Twoje ciało
Otulona ciepłym kocem oddychasz spokojnie
Włosy co się wymknęły ze splotu
Opadły na twe lico kryjąc policzki blade
Zbliżam się cichutko klękam tuż przy Tobie
A oczy moje jak dawniej chłoną Twą osobę
Spoglądam tak długo i staram się zapamiętać
Każdy szczegół Twej twarzy
By zawsze była zemną
By noce samotne rozświetlał obraz Twój
By chłód wiatru wilgotnego ogień serca ogrzał
Patrząc tak na Ciebie pytanie się jedno ciśnie
Dlaczego tak często życie rozstania nam funduje
A potem dotykam Twej dłoni
I czuję jak się budzi uścisk delikatny
Jak palce Twe smukłe wplatają się w me palce
A strumień ciepła i uczuć łączy nasze ciała
Po chwili Twe usta uśmiech tak miły zdobi
A oczy choć zmęczone płoną ogniem szczęścia
I wiem że w Twym sercu jest nadal moje miejsce….

autor

darkoblue

Dodano: 2007-03-20 08:52:49

Ten wiersz przeczytano 700 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie