Powroty

Nerwy wychodzą mi na twarz,
mimika chwili nie wyczuwa,
a obserwator czeka aż,
będę się w kokon własny wsuwał.

Czy jestem ślimak wędrowniczek,
Albo nietoperz z ciemnej groty.
Zawsze mą godność skrzętnie liczę,
Ważne w mym życiu są powroty.

Oko zastygło pod powieką,
rzęsa opadła ścięta drżeniem,
może historie się odwleką,
może ucichnie już cierpienie.

Czy jestem kondor nad padliną,
Albo lew, który niesie jadło.
Myśli w mej głowie zawsze płyną,
A myśl jest prawdą nie odgadłą.

Wyglądem sprawiam dość mądrego,
postawa świadczy o powadze,
prawda – że jestem do niczego,
niszczą mnie też kolejne władze.

Bom robak marny w swoim świecie,
Trochę naiwny jak niemowlę.
Gdzie czuję się wytartym śmieciem,
Czyli zwyczajnie – bardzo podle…

autor

Grand

Napisany: 2014-10-07 Dodano: 2014-10-08 09:32:21

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie