Powtórne spotkanie

Żar rozpaczy strawił swym ogniem naszą miłość spopielając ją całkowicie. Zimny wiatr rozwiał jej prochy po martwej ziemi, piekła które sami sobie zgotowaliśmy. Chwiejne uczucia rozdzierały moją duszę. Nie wiedziałem jak mam postąpić. Gdzieś głęboką w mym sercu tlił się mały promyczek nadziei na to, że istnieje szansa, aby na nowo odbudować nasz związek. Moja głupota głęboko zakorzeniona we mnie kazała mi wierzyć święcie w to, że tak nam było pisane. Poddałem się. A przecież los nie ma dla nas tylko jednej karty przeznaczenia. Jest wiele ścieżek, tylko od nas zależy, którymi podążymy. Ja jednak ślepo wierząc w tylko jedną drogię podążałem przed siebie. Im więcej czasu mijało od naszej rozłąki, tym częściej powracały wspomnienia o tobie, a przecież powinno być na odwrót. Nie potrafiłem pojąć tego zjawiska. Męcząc się tylko pogrążony w myślach o nas. Nawet w snach odwiedzałaś mnie, by tuż przed przebudzeniem ulotnić się. Zostawić samego w realnym świecie. W moim pustym, oziębłym, szarym świecie... Prąc bezsensownie ku zapomnieniu, zauważyłem rozwidlenie na mej brukowanej nieszczęściem drogi. Na początku tego rozwidlenia stałaś ty. Uśmiechnęłaś się do mnie słodko. Przez moment myślałem, że to tylko sen, lecz po chwili zawołałaś mnie po imieniu. Przyjemne ciepło ogarnęło moje serce, które zaczęło szybciej bić. To naprawdę byłaś ty. Stojąc z wyciągniętą ręką w moją stronę czekałaś, aż podejdę. Nie mogłem w to uwierzyć, czułem narastającą radość rozchodzącą się po całej duszy. Zacząłem biec ku tobie ile sił w nogach. Łza kręciła mi się w oku, przeradzając się w wielki potok przecinający policzki. Uścisnąłem cię z całych sił. Żadne słowa nie były potrzebne. Złapaliśmy się za ręce i z rozpromienionymi twarzami podążyliśmy nową drogą

autor

makabra_88

Dodano: 2009-04-21 16:37:13

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie