W pożar nie wrócę

Nie było Cię wczoraj na ławce w parku
a miałem nadzieję, że znowu obok przejdę
byłem punktualnie tak jak w zegarku
by szczęście mogło mi przeciec przez ręce

Nie lubię psów, a kupiłem specjalnie
by tylko mieć pretekst i z nim spacerować
człowiek z zwierzęciem to naturalne
można do bólu tak pozorować

Można, ale przed kim mieć trzeba
Ciebie nie było pies przyniósł pecha
usiadłem na ławce tej obok drzewa
poczęły mnie trafiać: żal i cholera

Przeklinając pod nosem na los i na psa
nie spostrzegłem, że ktoś dosiadł się obok
będąc przekonany, iż klątwa wciąż trwa
siedziałem tak, użalając się nad sobą

Wten jak przez mgłę usłyszałem te słowa
"Może nim z psem pogadaj ze mną"
z kolan pod konar podniosła się głowa
tak więc ujrzałem Cię całą piękną

Zatkało mnie, krew w mózg uderzyła
"Chodź Ernest, ja..e.. przepraszam iść muszę.."
tak mi się gra w pozory skończyła
spłonąłem w moment, a w pożar nie wrócę

autor

YARI

Napisany: 2009-05-26 Dodano: 2009-05-27 07:07:06

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie