Pożegnanie

Kiedy deszcz pada
Wychodzę w płaszczu
z tektury
przez okno salonu
dziwnie pełnego sennej mgły
i stąpam w blasku kropli
w kaloszach ze stali nierdzewnej
po lustrzanej trawie
po drugiej stronie ściany

i zbieram powoli
rozmowne liście
do koszyka plecionego
przez anioły lazurowego nieba
i myśli naćpane
wstrzyknięte między
różane palce moich dłoni

I w chwili zadumy szeroko pojętej
zostawiam moje ostatnie pożegnanie
na drodze krajowej A77
z drogowskazem dla zbłąkanych wydarzeń ...

autor

Angel

Napisany: 2004-12-01 Dodano: 2004-12-13 15:40:38

Ten wiersz przeczytano 652 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie