pożegnanie

Wiatr lodowy w głowie hula,
dawno siedzą tam demony,
a ja ciągle o niej marzę,
bo to sen mój niespełniony.

Wciąż dotykam w myślach ciała,
które jest wprost doskonałe,
doskonała pupa, nogi,
doskonałe prawie całe.

Śliczne ręce, i w ogóle,
lecz nie głowa, głowa wcale,
w głowie tańce i Bóg wie co,
może w głowie tylko bale?

A ja oczekuję żony,
niechby była z krzywa noga,
byle ciepła tak jak ona,
i cieplejsza z każdą dobą.

I by ze mną wciąż gadała,
wciąż tak piękna, jak szalona,
i niech wszystkich wielbicieli,
pozostawi niechaj ona.

Niech obrażą się śmiertelnie,
i niech zginą od tej broni,
niech odejdą stąd w niepamięć,
niech się gdzieś przepadną oni.

I niech przyjdzie, i zostanie,
lecz ja wiem to doskonale,
że to nigdy się nie stanie,
no bo cudów nie ma, wcale.

Nie potrafi zrobić tego,
jej, mąż nie jest już potrzebny,
nie chce męża mieć jednego,
więc i trud mój niepotrzebny.

Chce jak sądzę świecić blaskiem,
gwiazd co z góry patrzą na nią,
lecz po nocy choćby długiej,
zawsze kiedyś przyjdzie rano.

Trzeba wstać i, … nie nie wstanie,
chyba żeby zrobić nogi,
i znów błyszczeć, dech zapierać,
i zawracać z prostej drogi.

Serce pęka mi z tęsknoty,
chcę zapomnieć, pozwól Boże,
żaden Bóg nie pomógł na to,
bo nikt na to nie pomoże.

Krzyczę, płacze, szepce cicho,
lecz mój głos gdzieś w pustkę pryska,
gdy uczucie się wypali,
łez zostaje po nim miska.

Gdy wypełnią całe ciało,
i chłód wniknie w serce moje,
nic już nigdy mnie nie zrani,
i się wtedy uspokoję.

To dla Ciebie Kochanie.

autor

stempik

Napisany: 2013-01-26 Dodano: 2013-09-27 21:07:18

Ten wiersz przeczytano 1090 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie