Pożegnanie jesieni
Niewyraźnym świtem
odwrócony księżyc
chyba się dziś gniewa
bo tak wolno zachodzi
na czarnym niebie
jak zawsze gasną gwiazdy
niewyspany kot ziewa
wraz z nocną strażą
tramwaj jak łódka brodzi
po cyfrach z rozkładu jazdy
betonowe bloki jeszcze śpią
otulone gęstą mgłą
ptaków już nie słyszę
odleciały w dalekie strony
w szarość przemieniony
oglądam mały świat
znów o rok starszą twarzą
koniec listopada
blade słońce wiersz pisze
z kropli deszczu strofy układa
autor
Maciek.J
Dodano: 2017-11-28 07:31:52
Ten wiersz przeczytano 836 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
A taka ta jesien, melancholijna.
Pozdrawiam:)
dobry wiersz o betonowej pustyni i smutku jeśieni
bardzo fajnie ujęta jesień :) smutkiem powiało ale na
pewno, jak każda pora roku, przyniesie coś ciepłego i
dobrego :) pozdrawiam :)
smętnie na zewnątrz, melancholia w sercu