pożegnanie lata
wolno gaśnie letni dzień
w szarym mroku jakiś cień
zapomniany dawno sen
a wzrok w gwiazdach tonie
w moim ogrodzie ławka
a na niej ciemność wtulona
i błogiej ciszy to sprawka
że ze światem jestem pogodzona
autor
Agnieszka B.
Dodano: 2017-09-15 16:11:24
Ten wiersz przeczytano 2892 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (31)
Ładny obraz. W związku z obecnością rymów, wiersz
zaliczyłabym do nieregularnych. Miłego dnia:)
Taka błoga cisza potrafi być piękna :) Pozdrawiam
serdecznie +++
Z czasem ze wszystkim trzeba się pożegnać.
Lubię takie ławeczki
Bardzo się podoba Pozdrawiam serdecznie :)
Super ta ławka i cisza przydałaby mi się czasem :) :)
Pozdrawiam serdecznie :*)
zazdroszczę takiej ławki. tak bym chciał. niestety
mieszkam w bloku i ciemność wtula się na balkonie.
ale za to księżyc wchodzi do pokoju przez balkon.
dobrej nocy :)
witaj...ładna miniaturka na pożegnanie lata ...cóż
trzeba pogodzić się z czymś co jest nie uniknione:-)
pozdrawiam serdecznie:-)
pogodzenie się trudne ale na szczęście jest możliwe
Pozdrawiam serdecznie:))
Masz rację Agnieszko, że tak jest...
tańcząca z wiatrem- pewne rzeczy są nawet bardzo
trudne do zaakceptowania ale...zawsze jest jakieś ale
Ładny wiersz na pożegnanie lata.
No tak, tylko, że pewne rzeczy są trudne do
zaakceptowania,
nie da się ich wszystkich zaakceptować, nawet nie
powinno, msz...
Tańcząca z wiatrem- to wszystko istnieje od zawsze i
nic tego nie zmieni, dlatego to trzeba
zaakceptować.Człowieka nic nie zmieni bo raz się
ciesz,raz cierpi,a innym razem wszystkich wnerwia...
To zazdroszczę Agnieszko tego pogodzenia, ja bywam
niesforna i wiele rzeczy mnie dziwi i wnerwia np brak
empatii, ludzka zazdrość, radość gdy komuś zrobią
krzywdę itp, dlatego nie umiem być z nim pogodzona,
niestety:(
Pozdrawiam Agnieszko serdecznie:)
Najważniejsze to pogodzenie ze światem.