Pożegnanie z wakacjami

Żegnajcie Cieplice, żegnaj Wrocławiu
Żegnajcie zasnute mgłą Sudety
Choć moje serce bezlitośnie krwawi
Wyjechać muszę, muszę niestety

Nigdy nie zapomnę waszego uroku
Waszego słońca, nieba, szlaków, ulic
Długich wędrówek, spacerów po zmroku
Smutno mi, że nie mogę was nawet przytulić

Odjeżdżam, jestem coraz dalej i dalej
Za oknami pociągu migają drzewa
Nie widzę ich, myślę o was stale
Jakiś głos w mojej duszy elegie śpiewa

Z nieba spadło kilka kropel deszczu
Nie płaczcie, łzy nic przecież nie zmienią
Może się kiedyś spotkamy jeszcze
Bo gdzieś we mnie takie ciche chęci drzemią

pociąg z Jeleniej Góry, 07.08.2004

autor

Kasia

Dodano: 2004-08-26 13:00:43

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie