pożegnany

tam już nie ma gdzie umierać
nie ma miejsca do ukrycia
pozostało tylko echo po niemym pożegnaniu

nie otworzyłaś serca do końca
musiałem iśc, Twój uśmiech już dawno zmarł
płacz rozlegał się po każdym kroku

deszcz zaczął swój śpiew
mgła poszła z ust do ust
upadłe łzy świecą beznadziejną głębią

nasze twarze już dawno zapomniały co to kreacja
teraz moje oczy szukają Ciebie gdzieś
gdzie szary horyzont unicestwia empatię

siła wsiąknęła w ziemię
razem z ostatnim słowem: "żegnaj"
lecz dalej szukałem przyczyny

kocham Cię choć te słowa są proste
jak człowiek, który je teraz mówi,
ale czy to cel mój?

nie mogę odnaleźć się przy Tobie
Twoje splecione myśli, które mnie karmiły
teraz nie poznają

autor

shifter

Dodano: 2005-11-16 18:45:57

Ten wiersz przeczytano 417 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie