Późna jesień

Niebo pokryły ołowiane chmury,
ciężkie krople deszczu spływają z dachu
słychać tylko wiatru westchnienia i gwizdy.
Podwórko smutno poszarzało.
Pod nogami stosy zmieszanych z błotem liści,
gdzieś znikły wszystkie wesołe barwy,
zimno przenika przez ubranie,
niesmiałe słońce nie grzeje wcale.
Szron rankiem sprawia,że zielona trawa
staje się krucha i srebrzysta.
Na chwilę jakiś spóźniony liść
zawiśnie w powietrzu nim opadnie,
porywa go silniejszy podmuch,
pędzi,gna,w kałuży go zostawia.
Gdy cię dopadnie
smutek w takiej chwili
spójrz w twoim pokoju
jasno świeci światło.
Ktoś bliski ci i drogi
krząta się w mieszkaniu.
Nie jesteś sam,
masz rodzinę,przyjaciół.

proszę piszcie komentarze

autor

ewka12

Napisany: 2007-11-11 Dodano: 2008-01-24 12:35:59

Ten wiersz przeczytano 1010 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie