Poznałem go po czarnym kapeluszu

zdradzie

Przybył niewiadomo skąd i jak,
Siekąc kazdej z tkanek slad,
rozrywając po kolei kazdy narząd co sie smieli,
miłość nieść jak wiatr.

Raz przybierał postac ostrą,
Jakby katowskigo topora siostrą
Miał byc i rąbać duszę umartwioną,
tą zabojczą stroną...

Czesem miał On postać slowa,
Częściej jednak jego braku,
By milczeniem dnia i nocy,
Wyciąć miłosnego raka.

To był On, teraz juz wiem,
Szedł za rękę z jedną z łez,
Za nią smutek posrod kurzu,
poznałem Go po czarnym kapeluszu.

by miast zabijac tworzyla nowe, lepsze

autor

ciern

Dodano: 2006-06-28 10:25:52

Ten wiersz przeczytano 733 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie