Późny wieczór...

dla..."Sebastiana"...

Późny wieczór...pełnia księżyca...gwiazd tysiące...me oczy marzące...i choć człowiek chciałby jedną,jedyną,malutką jej iskierkę wszczepić w swoje serce...by się paliła...i w czasie smutku radość wzbudziła...one się pojawia i znika tak szybko...jak może komuś przyśnić sie tylko...
Tak wiele każdemu z nas trzeba-chciałby człowiek gwiazdę z nieba...
Sen nie przyjdzie,bo jeszcze nie pora
a noc długa-w niej moje rola...
Pragnienie wielkie jak ugasić mam?
Usta moje szepczą:skłamalam...
Tak wiele chcę,niedając nawet prawdy...
Jak wielką krzywdę wyrządziłam złym czynem,słowem każdym!
Blask ksieżyca rozjaśnia moje myśli
Dosyć już w mym życiu wiecznej nienawiści!
Łza załzą spływa po policzku
Zegar wybija dwunastą
Nabieram do życia wielkiego szacunku
...teraz próbuję już zasnąć...

dla..."Sebastiana"...

autor

Klara***15

Dodano: 2005-01-04 17:36:06

Ten wiersz przeczytano 1243 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie