Pragnę posiąść te chwile na stałe

Pragnę posiąść te chwile na stałe.
I włożyć do skrzynki z drewna,
by zamknąć w pamięci gablotę
pełną wspólnych wrażeń i snów.

Pragnę posiąść te chwile na stałe.
I ukryć dyskretnie w kieszeni,
by skórę moją ogrzewały
wspomnienia dotyku twych ust.

Pragnę posiąść te chwile na stałe.
I przemienić je w studię bez dna,
by codziennie móc spijać
czułych słów słodki smak.

Pragnę posiąść te chwile na stałe.
I ususzyć w ulubionym tomiku,
by móc czytać wciąż na nowo
ukryte między wersami dni.

***

Lecz boję się, że skrzynka
pewnego dnia spłonie.
Rozgrzana ogniem
skrywanej namiętności.

I boję się, że kieszenie
w końcu się rozedrą.
A przez dziury wypadną
miłosne doznania.

I boję się, że studnia
za kilka lat wyschnie.
Wyparuje powoli
z nieustannej tęsknoty.

I boję się, że z tomiku
znikną wspomnienia.
Odfruną niczym jesienne liście
unosząc się na samotnym wietrze.

I boję się, że stracę
te chwile już na zawsze.
Jednak te wszystkie kryjówki
tak naprawdę nie mają sensu.

Dlatego właśnie ukryję je w sercu.

autor

Frozen Margarita

Napisany: 2013-04-28 Dodano: 2013-06-28 18:30:15

Ten wiersz przeczytano 730 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie