Pragnienia

godz. 23:05, 09-02-'11r.

Pozwól niech smutek wykrzyczy Twój ból,
Skrywany głęboko w zmęczonym sercu.
Które już nie ma siły by się bronić,
Niekochane wyschło i łzy już nawet nie może uronić.
Daj mu ukojenie i zamknij je w dłoni,
Niech go już cierpienie nigdy nie dogoni.
Dbaj by biło zawsze tylko dla Ciebie,
Nie pożądało gwiazdki wysoko w niebie.
Jeśli pokocha kiedyś to ze wzajemnością,
Dozgonną, wieczną i płomienną miłością.
Niech spłodzi najsłodsze owoce,
Nakarmi duszę, umysł i ciało.
Niech poskąpi gorzkich słów, gniewu i zazdrości,
A w życie wniesie wiele chwil,
Pełnych słońca i radości.
Niech kwiaty tej miłości zakiełkują,
Nowymi barwami przyszłe pokolenia namalują.
Niech marzenia na nowo świat odbudują,
A pragnienia przyszłość ukształtują.
Bo wolność jest w nas! Razem z nią,
I ciepłem w sercach, uwolnimy cały świat od zła!

autor

spandrx

Napisany: 2011-02-09 Dodano: 2011-02-16 11:56:32

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie