Pragnienia
Pragnienia nasze nic nie znaczą,
Gdy pustka wokół szydzi z nas.
Przekręca słowa, zamyka serce,
Blokuje wiarę w lepszy czas.
Pragnienia nasze nic nie dają,
Gdy ktoś osacza ciągle cię,
Gdy rozum mówi tylko – nie!
Choć serce jednak więcej chce.
Pragnienia nasze pójdą sobie.
W otchłani smutku utopią się
I nic już więcej nie pozostanie
W objęciach śmierci rozpłyną się.
Komentarze (7)
Marzenia trzeba mieć - one dodają nam sił. Piękny,
choć smutny wiersz. Pozdrawiam ciepło, Emi...
WłaSNE MARZENIA NIE są czymś niosiagalnym. podobno
wystarczy bardzo chcieć - a sie spełniają. iekawy
wiersz, dojrzały trescia i madrościa.
Pragnienia bez spełnień zawsze są bolesne...piszesz o
tym bardzo wyraźnie w swoim wierszu, pełnym smutku.
hmm...mimo wszystko nie rezygnować z pragnień ,one są
motorem życia , pustkę trzeba zapełnić ,nie marnować
swoich szans Wiersz zadaje pytanie co zrobić z
życiem stać w miejscu czy iść dalej ...
pragnienia - wymrą śmiercią naturalną... Całe
szczęście, że na pewno nie wszystkie, ale prawdziwość
puenty jest bezdyskusyjna... tak już w życiu bywa że z
niektórymi pragnieniami się tak właśnie dzieje...
Trzeba zasasc za sterem wlasnych pragnien by doplynac
to brzegu. Ciekawy wiersz
Tak ciężko spełnić swoje pragnienia, gdy rozum i serce
są rozdarte. Często z różnych względów boimy się
zaryzykować a potem żałujemy