Pragnienie miłośći

zielonookiemu aniołowi któremu ofiarowałem żar duszy i serca płomień

Za nieprzeniknioną
błękitną zielenią szarości
skrywam mej duszy otchłanie
Jako jedyna istota
pragnieniem miłości i żądzy płomieniem
przeniknęłaś do mej duszy
mroku i światłości
Moje serce zmroziło
życia westchnienie samotności
moje istnienie opanował mrok
czasami rozjaśniany przez nieliczne
iskierki miłości żaru
Lecz żadna choć przez chwilę
nie stopiła okopów samotności
nie potrafiąc rozgrzać mego serca
ciepłem miłości płomienia
bo to potrafisz
tylko Ty

autor

cieńanioła

Dodano: 2011-05-23 12:24:13

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie