Pragnieniem zachłyśnięta

Na wzgórzu miłości zwanym rozsądkiem,
gdzie zwiewny czar niesiony z wiatrem,
grając piosnkę radości na złotych włosach,
rozpostarł skrzydła rozmarzonych aniołów.

Najstarszy ze wszystkich nazwany rozum,
gałązką zerwaną z drzewa ziemi mądrości,
czesał włosy w smak zazdrości zbłądzonych,
by odnaleźli drogę wspólnego spokoju.

Następny z nich w ciepłych swych rękach,
trzymał buteleczkę napełnioną szczęściem.
Zaglądając z ukrycia w oczy zakochanym,
łączył ich serca w wyśniony ogród róż.

Najmłodszy z uśmiechem o blasku księżyca,
w dłoniach ukrywał skrawek jego pyłku,
co w kłótniach niepotrzebnych zakochanych,
obsypywał głowy pełne złości na zgodę.

Wesołe anioły bawiąc się ze sobą niezdarnie,
zgubiły gałązkę, buteleczkę i pyłek księżycowy.
Poczym wiatr zerwał się jak dmuchnięcie złości,
i porywając je do strumienia na wzgórzu utopił.

Strumień płynący z wolna ścieżkami samotności,
kusi swym czarem spragnionych wędrowców,
a ja ukoiłam w strumieniu okropne pragnienie,
chadzając po łękach i czerpiąc świeże powietrze.

W uszach wciąż mi gra piosnka radości aniołów,
dając nadzieje i wiarę na kolejne samotne dni,
by zagłuszyć pragnienie prawdziwej miłości,
wspomaganej przez ich figlarne czary.

Prabuty 12.07.2007rok.

autor

Mooona

Dodano: 2007-07-13 14:10:25

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie